คะมำ หมายถึง ก. ล้มควํ่า, อาการที่หัวพุ่งไปเพราะสะดุด.
ว. แข็งแรง, ลํ่าสัน.
ก. ชักชวนให้ตกลงใจด้วยการรบเร้า.
ว. อาการที่คันทําให้ต้องเการํ่าไป เรียกว่า เกาคะเยอ คันคะเยอ.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.
ว. เสียงดังอย่างเสียงฝนตกหนัก; เสียงหัวเราะ.
[คักคะนะ] (แบบ) น. ฟ้า. (ป., ส. คคน).